Ondertussen zijn we een paar weken vertrokken uit België en zoeken we onze weg in het thuisonderwijs on the road. Gelukkig werden we op voorhand al goed ondersteund door de juffen en zorgleerkracht. Ze maakten ons wegwijs in de bingelwereld en hielpen ons prioriteiten stellen. Omdat onze kinderen in het 3e en 5e leerjaar zitten, moeten ze ook geen tests doen bij onze terugkomst (dat zou enkel in het 6e zijn).
De kinderen zijn bij aanvang heel gemotiveerd en nieuwsgierig naar hoe dat nu gaat zijn met juf mama. Ze zijn eigenlijk ook wel heel geduldig met mij want ik ben uiteraard veel vaker dan hun juffen op sukkel met van alles en nog wat. Ze leggen vaak geduldig uit hoe ze dat in de klas doen. Gelukkig kunnen ze ook heel zelfstandig werken en volstaat het meestal als ik hen lijstjes geef van wat ze die dag kunnen doen en vooral de motivatie wat aanwakker of in stand hou. We werken ongeveer 3 – 4 dagen per week voor 2-3 uur. Dat doen we meestal in de voormiddag en niet in de weekends maar door ons reisschema (en bij gebrek aan een juist tijdsbesef) wisselt dat meer en meer.
Het is een beetje zoeken naar hoeveel je stuurt en hoeveel je ze zelf laat zoeken of bepalen. Ik merk hoe klassiek ik zelf onderwezen ben en hoe ik zelf maar liefst vasthoud aan wat er in de klas gedaan wordt. Toch is het vooral leuk om in de namiddag, wanneer we andere dingen doen, zo veel tegen te komen dat aansluit bij wat ze leren. Daar ben je je anders niet van bewust. Dan kan je erover verder praten of verder denken.
Jannes zijn klas leerde over een vogel op het moment dat we op een boerderij kampeerden waar precies deze weaver birds overal rondvlogen en er in de bomen kleine nestjes maakten. Hij maakte dan een filmpje voor zijn klas om dat te laten zien. Dan was het thema bedreigde dieren en bezochten we net Addo elephant park. Ook met breuken kunnen we in de praktijk aan de slag (je krijgt een mandarijn in 1/3 van de tocht en een boterham in 2/3). Het is dus wel leuk om echt helemaal mee in het thema te duiken. Witse was voor ons vertrek naar het prehistorisch museum geweest en kon ons dus heel wat vertellen toen we op een wandeling oude rotstekeningen van de bushmen tegen kwamen.
Daarnaast komen we ook gewoon veel dingen tegen waar ze verbaasd over zijn en over doorvragen: waarom is er eb en vloed? Is het ANC een goede partij? Waar komt het water van de waterval vandaan en waarom geraakt die waterval nooit op? Waar komt wind vandaan? Waarom drinken mensen in dit dorp zo veel? Wat is terrorisme? We proberen ook door wat we doen wat ‘educatieve momentjes’ op te zoeken. Zo was de wandeling met bioloog Steve echt geweldig en inspireerde hij mij ook om als ‘juf’ maar ook als ouder zo weinig mogelijk eigen oordelen aan te leren maar hen zichzelf zoveel mogelijk vragen te laten stellen en daarover een eigen idee te ontwikkelen. En hier hebben we meestal de tijd om voor elke vraag of alles wat ze opmerken echt interesse te tonen en er verder op in te gaan.
Je leert je kind dus ook beter kennen, hoe ze denken, hoe snel ze iets begrijpen, waar ze nieuwsgierig naar zijn. Ze verbazen je, ze frustreren je, ze confronteren je, zetten je aan het denken… Wanneer iets niet lukt zoals je zou willen, wanneer ze trager zijn dan je wil, wanneer je ze niet gemotiveerd krijgt, verlies je je geduld en zij ook en dan is het soms een alle remmen los explosie. Voor hen is het veel persoonlijker wanneer ik mijn geduld verlies en voor hen is het ook een pak gemakkelijker om onbeschaamd de koppigheid uit te hangen. Gelukkig zijn ze steeds snel terug bij elkaar te rapen, kan ik wel sorry zeggen als het misgaat en hebben we er het meeste van de tijd wel plezier in.
Vermoedelijk gaat het dus nog wel af en toe dik tegensteken (Witse zei daarnet dat ze hoopte dat de apen op de camping haar boek van Frans zouden stelen🤔). Maar toch ben ik nu al overtuigd van de meerwaarde om een periode de ontwikkeling van je kind zo intens te volgen.
