Paardrijden met Witse

Hallo, Witse hier.

Jep ik ben het en ik ga vandaag iets over alle paardenritjes vertellen en over de paarden zelf.

Mijn eerste ritje was aan het strand in Cinthsa.

Maar daar waren geen gewone paarden. Ze waren bijna allemaal opgevangen omdat ze verwaarloosd of mishandeld waren had de mevrouw van de paarden verteld. De meesten waren ziek of luisterden niet. Maar had ze gezegd paarden zijn geen machines. Je kan niet zomaar op hen gaan zitten en hem of haar gewoon slaan tot hij wel moet vooruit gaan. Je moet tegen hem of haar praten en hen soms hun wil geven .

Ondertussen waren we aangekomen op het strand. Papa was hier al eens geweest en had verteld aan de mevrouw dat ze toen draf en galop gedaan hadden. Dus je voelt het waarschijnlijk al komen: vroeg de mevrouw of ik draf wilde doen op het strand (daar moet je niet sturen dus kon ik het wel proberen). De mevrouw legde uit hoe het moest en daar gingen we. Ik had me wel goed vast aan de zadelknop. Ik moest mijn paard gelukkig niet aansporen (mijn paardje volgde toch gewoon).  Na de draf kwamen we Jannes en mama tegen op het strand. Toen we verder gingen zagen we (omdat we zo hoog zaten) in de zee dolfijnen. Ze zwommen met ons mee. De mevrouw had dat al eerder gezien en dacht dat de dolfijnen de trillingen voelden van de paarden. We deden nog eens draf en dan nog twee keer galop. Dan gingen we terug door een rivier waar mijn paardje maar net kon staan.

Waar ik mijn anderen ritje had gemaakt was in Underberg aan de voet van Lesotho, een gebergte maar ook een soort van landje. Op het kampeerplekje waren super veel paarden, wel honderden. Ze liepen vrij door de bergen en soms begonnen ze allemaal tegelijk te galopperen zoals een stormloop. Jammer genoeg werden er ook vaak paarden gestolen. In het jaar waarin de meeste paarden waren gestolen, waren er 54 paarden gestolen. Meestal werden ze gestolen door mensen van Lesotho omdat ze daar allemaal paardrijden want er zijn niet veel auto’s. Soms vonden ze hun paarden terug en namen ze hun paarden mee en nog twee voor elk paard dat gestolen was. Zo werden er minder paarden gestolen. We hadden toen nog een ritje door de bergen gemaakt, waarbij we tussen de andere paarden wandelden. Dat was soms ook wel even spannend.

Toen waren we verder getrokken,

Daaag


Witse

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *