Maputo – Mozambique

Na 2 maanden laten we Zuid Afrika achter ons, richting Mozambique! Voor de pcr tests waren we 2 dagen eerder al even Kruger uitgereden en de dag zelf besloten ook nog om voor Marjan haar 3e covid vaccin te gaan. Dat ging erg praktisch aan de ingang van de supermarkt waar we sowieso een voorraad Zuid Afrikaanse producten wilden hamsteren. Onderweg naar de grens reden we langs >10km file van de meest voorkomende vrachtwagens in dit deel van Zuid Afrika: steenkooltransport. We vragen ons af wat er met de chauffeurs gaat gebeuren na de recente green deal die gesloten werd in Glasgow om het steenkoolgebruik in dit land aan banden te leggen…

• 

• 

• 

De grensovergang is altijd wat stresserend omdat je naast een visum ook nog allerlei andere zaken in orde moet brengen. (temporary import permit voor de auto, third party insurance, geld wisselen, lokale SIM card, …). Dat ging deze keer nog redelijk vlot, zeker toen we achteraf hoorden dat ze enkele uren later de grensovergang moesten sluiten door een power cut. Als toeristen krijgen we wel maar een visum voor 1 maand. We gaan ons nog moeten haasten 😅.

In Maputo sliepen we in een mooie Airbnb van een fijn koppel die ons ook wegwijs konden maken in de stad die ons vorige keer zo goed bevallen was dat de herinneringen op het eerste zicht mss toch iets te rooskleurig waren 😏. Maputo was ontzettend druk en warm, overal auto’s, veel hoge muren en private security. We verschoten ook van het beperkte aanbod in de winkels of de prijs die je betaalt voor (eenvoudige) meer westerse producten zoals yoghurt, kaas, wijn … Het valt ook op hoe die producten nog eerder uit Portugal komen dan uit Zuid Afrika op 1.5u rijden hiervandaan.

• 

• 

• 

• 

In Maputo doen we het rustig aan, door het fijne appartement en de gezellige gastheer, maar ook door de hoge temperaturen (> 40°C) en het feit dat Jannes een stevige snotvalling aan al die temperatuurswisselingen van de laatse week heeft overgehouden. We kijken door de sterrenkijker naar de maan, halen Indische take away van de overkant de straat, lezen boeken met zicht op de zee en ik ga joggen door de stad.

De laatste dag gaan Marjan en ik door de stad wandelen terwijl Jannes en Witse ‘thuis’ blijven. We herontdekken wat we zo geweldig vonden aan deze stad. De mix van Portugese modernistisch architectuur, een cosmopolitische keuken en Afrikaanse drukte (marktkramers, TukTuk drivers, sappenpersers, …) op elke hoek van de straat. En dat alles in een veilige sfeer (eerder ondanks, niet dankzij die security guards).

Vooral de collectieve modernistisch woonprojecten en de art deco gebouwen zijn bijzonder fascinerend. Na het vertrek van de Portugezen werden deze woonunits voor een appel en een ei verkocht aan de lokale bevolking waardoor je vandaag vaak een heel uitdagende mix krijgt van erg arme historische bewoners en enkelingen die er wonen voor de wegdeemsterende historische kwaliteit van het gebouw. Miss Miyagi zou zich hier niet vervelen !

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•