Livingstonia Mushroom farm

In de bergen tegen een heuvel aan, ver weg van enige stad of elektriciteit, bouwden wel erg ondernemende mensen een lodge met een grote organische tuin, opgebouwd uit terrassen met paadjes tussen. Je kan er een bad nemen in de open lucht, opgestookt door een vuurtje, er is een yoga deck met zicht op de vallei en naast de vers gemaakte tamarinde, baobab juices, kombuchas’s en wisky sours maken ze ook heerlijke vegetarische diners. Een fantastische plek dus maar wanneer we er aankomen blijkt het er erg druk en krijgen we een wel erg geïmproviseerd plekje op de parking aangewezen. Dipje voor een aantal onder ons. Het is heet, droog en er zijn veel vliegen. We maker er dus niet zo’n beste start.

Gelukkig hebben we ons uitstekende gezelschap en kunnen we onze voetjes ’s avonds onder tafel schuiven. De volgende dag komt er een mooie kampeerplek vrij en maken we een wandeling naar een waterval waarbij we deze van onder, van achter en bovenop kunnen bewonderen.

We bezoeken een naburig dorp op een heuvel gelegen waar anderhalve eeuw geleden een Schotse missiepost neerstreek en er naast een kerk ook ene ziekenhuis, school en universiteit bouwden. Het is heel gek om plots na uren door dorpjes bestaande uit kleine huisjes en hutjes deze grote Westerse gebouwen tegen te komen. We starten ons bezoek aan Livingstonia met thee en pannenkoeken die snel door een lieve mevrouw klaargemaakt worden omdat blijkt dat de weinige restaurantjes die er in het dorpje zijn, gesloten zijn omwille van Kerst of Corona. We bezoeken het museum en maken een reis terug in de tijd. De missiepost kwam hier na meerdere pogingen elders, die door de vele overlijdens veroorzaakt door Malaria telkens opgedoekt werden. In de bergen was het dus beter vertoeven. De missionarissen kwamen er om de gruwel van de slavernij waarvan Livingstone getuige was geweest te helpen bestrijden met het geloof en onderwijs. Een bezoek aan de prachtige universiteit toont hoe ingrijpend en belangrijk het werk van deze Schotten is geweest voor deze gemeenschap. In de kerk wordt druk geoefend voor de viering van 1 januari door het kinderkoor. Mujo neemt even de regie over want de meisjes vinden de juiste toon niet. Ze zorgt er gelijk ook voor dat iedereen rechtstaat en aan het dansen gaat. 😊

De laatste dag van ons verblijf daar, maken we een wandeling naar het Chombe platteau. We komen eerst door een dorpje waar volop Cassave wordt geweekt, gedroogd, fijngemalen, waar mais in duo wordt gestampt met grote, houten stokken. Iedereen legt wel even het werk neer wanneer wij passeren om vrolijk te zwaaien en verbaasd te kijken naar die wandelende bende.

We horen onderweg van de gids hoe moeilijk het voor kinderen van het dorp is om naar de secundaire school te gaan. De kosten zijn hoog (schoolgeld, uniform, boeken) en de meeste kinderen moeten bovendien op internaat. De lagere school was al 1 uur enkel lopen en de secundaire is nog een pak verder. Aangezien meisjes ondanks de gewijzigde wetgeving, toch nog vaak op hun 14 -15 jaar trouwen en kindjes krijgen, wordt educatie na de lagere school vaak ondenkbaar. Wat is ons leven in België toch gemakkelijk op dat gebied…