Vanuit Etosha rijden we nog verder door naar het Westen. Het is een zeer uitgestrekt gebied, bekend om haar loslopende woestijnolifanten en -leeuwen, dat we vorige keer niet bezocht hebben bij gebrek aan een 4×4. We slapen in de Hoada campsite, als onderdeel van Khoadi-Hoas conservancy. Deze 100% community owned conservancy gaf een concessie uit (onder voorwaarde van lokale tewerkstelling, investering in biodiversiteit,…) aan een uitbater voor de oprichting en beheer van een camping en de Grootberg lodge (25km verderop).
De camping heeft een beperkt aantal plaatsen tussen de rotsen met een klein maar erg mooi gemeenschappelijk zwembadje met sundowner deck en bar waar we (als enige gasten) elke avond een fenomenale zonsondergang mogen meemaken.
We maken een wandeling in de omgeving en brengen een bezoekje aan de Grootberg Lodge voor duik in hun panoramisch zwembad, een cocktail op het terras en een drie-gangen menu. Het is ondertussen toch al weer erg lang geleden dat er iets anders dan kip (met als variatie een kwart, een halve of een hele) op de kaart van een restaurant staat.
Ondertussen komen er ook signalen uit België dat wat ondersteuning voor een deadline van een erg mooi (potentieel) Miss Miyagi project erg welkom zou zijn, waardoor er terug wat meer (avond) werk bij komt kijken en wat ook voor een hilarische zoektocht naar ´airtime´ (belkrediet) zorgde in het dichtst bijgelegen dorp (in feestmodus op vrijdagavond).
Wat een waanzinnig mooie plek alweer! Fijn te lezen en te zien dat jullie er samen zo van genieten. Tot binnen een paar weekjes, ik kijk ernaar uit!