In Mozambique krijg je standaard maar een visum voor 1 maand en kozen we ervoor om zo lang mogelijk in Tofo te blijven. Hierdoor moeten we na Vilanculos 3 lange dagen rijden tot op de eerste Bestemming in Malawi en onderweg nog ergens een pcr test afnemen. Die varieren tussen de 0 en de 120 euro per stuk afhankelijk van de locatie en contacten die je hebt. Na 2 lange rijdagen over bij momenten héél slechte wegen en een tussenstop in een vervallen hotel in Chimoio (in de kamers naast het lokale danscafé) geraken we (zonder auto-problemen) in Tete. Daar blijven we drie nachten in een guesthouse aan de oevers van de machtige Zambezi rivier en slagen we erin om (gratis) (negatief) te testen.
In Tete zouden we opnieuw kamperen maar een hittegolf met temperaturen tot 46°C maakte dat zo goed als onmogelijk. Met veel plezier kiezen we voor de airco upgrade en genieten we van 3 nachten extra comfort. In Tete doen we heel gewoon; wassen, zwemmen, lezen, zwemmen, blog updaten, zwemmen, naar de bakker gaan, zwemmen, schoolwerk inhalen, zwemmen, gaan printen in de stad, zwemmen… én een boottochtje naar een restaurant aan de overkant van de rivier. Bommer voor Jannes: hij moest de laatste dag in Vilanculos genaaid worden aan zijn kin na een onzacht contact met de vorige zwembadrand en mocht in Tete dus niet… zwemmen.
De laatste avond kijken we – al een tikkeltje weemoedig – samen terug op het wonderlijke Mozambique. Haar gastvrije, mooie mensen, intrigerend architectuur en taal, haar prachtige stranden en exotisch fruit (15 mango’s voor 1 euro) maar vooral het warme gevoel dat we ons hier heel even ‘thuis’ hebben mogen voelen 😍. Obrigada.
