Na Luwawa Forest lodge rijden we door naar Nkatabay waar – ergens op maandagavond – normaal gezien – de Ilala Ferry zou vertrekken om dinsdagochtend in Likoma aan te komen. De Ilala Ferry is een drijvende legende. De boot werd in 1949 in Schotland gebouwd en werd (ontmanteld) via schepen, treinen en de weg naar Lake Malawi gebracht. Daar werd ze terug in elkaar gepuzzeld om sinds 1951 als enige min of meer betrouwbare transportmiddel 1 keer per week de belangrijkste plekken langs het meer in Malawi, Mozambique en Tanzania te verbinden. Er is (officieel) plaats voor 450 personen op – titanic style – het onderdek (stoelen maar geen ramen), het tussendek (buitenlucht, overdekt maar geen stoelen) of het bovendek (buitenlucht, stoelen, maar niet overdekt). Er is een bar op het bovendek en een restaurant op het tussendek en er zijn ook een tiental kleine kajuiten voor in totaal ongeveer 20 personen. De Ilala heeft geen kantoor of website en is ‘first come first serve’: instappen, op het dek gaan zitten en ter plaatste betalen. Omdat sommige van de bestemmingen (zoals Likoma Island) alleen bereikbaar zijn via de Ilala, is het ook een vrachtschip dat al het eten, bouwmaterialen, … voor die eilanden moet vervoeren. De boot wordt dan ook elke keer volgepropt met mensen en dingen die op de meeste plaatsen enkel van boord geraken via kleinere bootjes (bij gebrek aan een formele haven). Dat maakt haar – in combinatie met de sporadische mechanische pannes en totaal onbetrouwbaar reisschema – tot een van de meer avontuurlijke maar vooral ook fascinerende vervoersmiddelen van Afrika.
Wij proberen via contacten op het eiland toch nog telefonisch 2 cabins te reserveren, maar krijgen daar geen duidelijk antwoord op. Loslaten is de boodschap dus. Wanneer we in Nkatabay, 3u voor vertrek, aankomen, ligt de Ilala zowaar al klaar. We laten de auto achter, nemen als compromis 2 matjes en 2 slaapzakken mee en vernemen dat we 1 cabin kunnen gebruiken (normaal voor 2 personen). Gelukkig zijn de bedden redelijk breed en we prijzen ons erg gelukkig wanneer we onze spullen kunnen achterlaten om iets te gaan drinken op het dek. De kakkerlakken tussen de lakens zullen we er bij moeten nemen.
De boot vertrekt perfect op schema (20u) en vaart de nacht in. Wanneer Marjan, Witse en Jannes gaan slapen blijft ik nog wat ronddolen door het schip, tussen dronkaards aan de bar en mensen die op alle onmogelijke plekken en in alle onmogelijke houdingen een beetje proberen te slapen. Na een korte nacht, waarin muizen zich een weg door onze rugzak tot aan de scones eten, komen we aan op Likoma Island. Daar worden we samen met onze bagage overgeladen op kleine bootjes om eenmaal op het strand, op de rug van enkele dragers of door het water, aan land te gaan. Likoma here we come!
Lieve Michiel Marjan Witse en Jannes,
Ik had heel wat bij te lezen op jullie reisblog. Wat een heerlijke verhalen, en prachtige foto’s. Wat een bijzondere reis met heel uiteenlopende ervaringen. Leuk ook de blogs van Witse en Jannes ertussen. Wat knap geschreven van jullie! Heel fijn om jullie op Witse haar verjaardag toch even gezien te hebben. Ik kijk al uit naar de verhalen van Zambia! Dikke knuffels van Kaat Floris Sien Tijs Bent en Anaïs